http://dl.ub.uni-freiburg.de/diglit/mgl-1994-02/0313
D Markgräfler Seele un s Marksräflerland
C CT
D Markgräfler Seele
un s Markgräflerland.
die sin enander
tiefinne verwandt.
Trutzdunkel wie de Blaue
am Wetterhimmel stoht.
stöhn Manne. Burscht un Fraue
un wehre Niid un Not.
Doch fiin wie d Müchli giige.
wenn s nachtet duß am Rhii
un d Autostroße schwiige.
chan ihri Liebi sii.
D Markgräfler Seele
un s Markgräflerland
göhn tapfer dur d Zitte.
Hand in Hand.
Hochufe schieße d Tanne
wie Türm im Hügeler Holz:
so hoch schießt bi de Manne
de Alemannestolz.
Un zart wie d Rebeblüeti
de Duft verströmt dur s Land,
so ströme Trost un Güeti
us Fraueherz un -hand.
D Markgräfler Seele
un s Markgräfler Land,
d Sproch hebt si zsämme
als uralt Band.
s klingt rauchig us de Chehle
s Markgräfler Dichterwort,
drait d Musik vo de Seele
am Rhii. vo Bord zue Bord.
Trait Muet un guete Wille
\\ it über d Grenzen uus
un schafft eso im Stille
e chernecht Heimethuus!
Gerhard Jung
http://dl.ub.uni-freiburg.de/diglit/mgl-1994-02/0313