Freiburger historische Bestände - digital

In Collett. Decret. Greg. IX. P. Lib. I. Tit. XXXIV. de Treuga & Pace. 363

notae variorvm.

Locus integer in concilio ita legitur : Treuguas a quarta feria pofl occafum folis vsque
ad fccundam feriam in ortum fotis, & ab aduentu Domini vsque ad oltauas epiphaniae , & a
feptuagefima vsque ad otYauas pafchae ab omnibus inuiolatvliter obferuari praecipimus. Si quis
autem treuguam frangere tentauerit: pojl tertiam commonitionem, fi non fatisfecerit, epifcopus fuus
fententiam excommunicatioms ditHet in eum , & fcriptam vicinis epifcopis annunciet: quorum nul-
lus excommunicatum in communionem fufcipiat: immo fcriptam (forte fcripto) fufceptam fenten-
tiam quisque confirmet. Si qitis autemhoc violare praefumpferit, ordinis fui periculo fubiaceat.
Et quoniam funiculus triplex non facile rumpitur : praecipimus, vt epifcopi folum Dei & fa-
lutis populi habentes refpetYum, omni ( cupiditate, alias trepiditate ) tepiditate fepofifa, ad pacem
firmiter tenendam mutuum Jibi confilium & auxilium praefient: neque hoc aticuius amore, vel odio
pragtermittant. Quod fi quis in (hoc opere) opere Dei tepidus fuerit inuentus, damuum digni-
tatis fuae incurrat. rieg.

Treugae , vel treuuae , barbarum nomen , ex Longobardorum legibus fumptum efi*e,
adnotauit vir eruditus antonIvs avgvstinvs in notis I. coltett. ad hunc titulum. Sed ve-
reor, ne nimis anguftis finibus hanc vocenv circumfcribat, quam paffim obferuare licet apud
au&ores Germanicos , Francicos , AUemanicos, Burgundicos, & Anglicos. Etnondubito,
vetuftiffimum verbum efle Gallicum , vel Germanicum, quod eadem forma effertur, qua an-
tiquum illud Gallorum leuga , vel leuua, de qua ammianvs marcelunvs , & d. hiero-
nymvs, notiflimis locis; & afta martyrii fanftae Genouefae: Lev.gae, quae adhuc veteri Gal-
lorum lingua nuncupantur; & inde Banleuga, fiue Banteuua, vulgo Banlieue', pro tnodo agri,
cuius finibus iurisdiftio terminatur , apud goffredvm vindocinhnsem epifiola 16. lib. 2.
Veram autem hutus vocis, treugae , fignificationem, & originem primam etiam hodie extare
in lingua Germanica , me docuit gloffarium MS. vocum Germanicarum , quae extant in legi-
bus Allemanicis, Francicis, Ripuariis, & caeteris; in quo adnotatum reperio, treugam , vel
treugen , nihil aliud efle , quam fidem; vt treuga difta fit a fide viciffim data, eadem ele-
gantia, qua populorum conuentiones, paftiones, foedera , hkrodotvs paffim vocat rct( Trfcag,
& foedera inde rci 7n<r« Trotiu&cii, lib. 3. Imo foedus Latinum , quod fidus Etinius dixit,
auctore varrone , a fide diftum effe refite quidam cenfent. Sed alia notatto quaerenda
festo fuit, quia placuit antiquariis fcribere foedus cum diphthongo; forte vt ab hoc noftro
foedere ro fedus fine diphthongo, quod eft feditas , diftinguerent , vt Iego in veteri glojfario
Arabito - Latino: quo fenfu in /. fenatoris filiam, ff. de ritu nuptiarum , refte Fldrentini libri
habent: Senatoris filiae, fi qmeflum corpore fecerit, honorem non feruari , quia fein tantum fe-
dus deduxit, id eft, in tantam feditatem. Treuga igitur apud bellicofiflimas gentes Germani-
corum , Francorum, Longobardorum, & caeterorum , qui ex Romani Imperii parietinis, &
ruderibus in Occidente florentifftma regna excitarunt, nihil aliud eft, quam fides data ad cer-
tum tempus de ceflattone pugnae. Qua voce quoque vtitur georgivs codinvs Curopalates
in Hbello de officiis Palatii Confiantinopolitani, vbi de Michaele Palaeologo, quem ait, feciffe
treuuam ad certum tempus cum Venetis, non pacem perfeftam , jj« dya.7rrjv TtAtixv, «AAa
to£/3<w , quae verba definitionem treuuae continent : quam & paufanam diftam a paufando
futffe reperio a Luitprando Ticinenfi tn legatione: Paufams exigis, quas non te exigere , neque

Z % 3 wos