Freiburger historische Bestände - digital

In Colleft. Decret. Greg. IX. P. Lib. T. Ttt. XXXIV. de Treuga & Pnre. 365

HOj concedere ratio compellit. Treuga igitur eft pax imperfefta , vel, vt Varro dixit de indu-
ciis, pax paucorum dierum, quam aliquando fequirur perfefta pax. &c. In hac autem rubrica
de treupa & pace, pacis nomen eft interpretatio barbarae vocis : nec enim in hoc titulo tra-
ftatur de pace perfecla, fed de induciis paucorum dierum. gvilt.ei.mvs tyrivs lib. I. de bello
facro, de hac noftra treuga verba faciens : iuxta fiatuta fynodi laborantes , vt pax, quae vul-
gari verbo treuga dicitur, illibata feruaretur. Et obferuare licet hoc iure pacis efie fpecies tres.
Prima eft perfefta pax ; fecunda treuga, paucorum dierum pax; tertia fecuritas, quae da-
tur certis perfonis enumeratis in cap. vlt. hoc tit. quibus adde iuris , & caeterarum fcientia-
rum ftudiofos, ex anthentica, habita, C. Ne filius pro patre. Et aliquando certis locis fe-
curitas circumfcribitur, vt in carmine abonis de obfidione vrbis Pcirifienfis :

Nam nobis dederant tranquiHum, Matrona fiumen
* Qttidquit alit, folito fecurum qnod vocitamtts. a costa.

Refte obferuat a costa ad h. t. vocem hanc effe originis Germanicae afide, Treu , di-
ftam, vnde etiam vertragen, compomre, vel tranfigere, vel austragen, decidere, deriuandum,
quod fide data lites componantur, vel decidantur. Treuga ergo hic denotat fidem datam de
ceflatione pugnae ad aliquot dies, conuentione determinatos, quae erat treuga conuentiomlis,
quae contra priuata proelia , eo tempore vfitata , fuafu epifeoporum, religionis intuitu, in-
trodufta , atque inde tandem treuga legalis orta, de qua in c. 2. h. t. agitur. boehmervs.

10. ge. wachtervs in gloffar. Germ. col. 1711. putat , treugam a trega, tnora ,
cunftatio, tardatia, vocabulo Scandico & vetuftifiimo dici debere. rieg.

Confirmet) In contextu cap. 1. huius tit. haec verba liquido gloffa non intellexit. Nul~
lus, fcilicet epifcopus , excommunicatum in communionem recipiat, imo fcriptam fententiam con~
firmet; id eft, inquit glofia, obferuet. Sed confirmare illo loco nihil aliudeft, quam fubfcri-
bere, vel, vt loquebantur , manu propria confirmare, vt in tibeflo prodainationis Caroli regis
aduerfus Guelinonem archkpifcopum Senonenfem, vulgo Ganelon: Guelino in eo confilio cif fraSiifi*
fu.it, vt epifcopi, qui mihi fidei promiffae debitores crant, & confiiium, atqne auxilium manu propria
confirmatiun ferre debucrant.deficerent. Et in veteri fragmento hifioriae Aquitanicae. Quodtefla-
mentum covjirmavc iujftt, & firmatierunt manibtts propriis, qttorttm nomina haec funt &c. vt omit-
tam alia innumera. Hae fubfcriptiones ideo manufirmationes dicuntur in capitulis, quae rex
Carolus legi Salicae inferenda prascepit , loco in hanc rem infigni : Vt populus interrogetur
de capitutis, quae in lege nouiter addita funt: & pojlquam omnes confenferint, fubfcriptiones, vel
manufirmationes in ipfis capitttlis faciant. a costa.

Sua fuhfciiptione, vt eleganter obferuat a costa ad h. t. m f. vnde etiam teftes, qui
aderant aftui, quorum nomina ei fubnotabantur, diccbantur confirmatorii, obferuante cangio
M ghjfar. med. & inf. latinit. voce confirmare. Repetit videlicet alexander III. decretum
innocentii II. i» concil. Lateran. II. amio 1139. celebrato c. 12. quod de treuga legali agit,
& fententiam hic reguftatam ita fignat apud hardvin. tom. VI. Pi II. coll. concil. p. 1210.
Epifioporum autem nullus excommunicatum in commitnioncm fufcipiat, imo fcripto fufceptam fen-
tentiam quisque confirmet. boehmerVs.

CAPVT