Freiburger historische Bestände - digital

Rot un heiß schtygt's mer in d'Backe —
's chunnt e Pfiff dur d'Finger, hell!
Sechsmol het der Kukuk g'ruefe — —
„Hüt, am Sechsi, Schätzli, gell!"

Ida Preusch-Müller.

Sonntagmorgen auf der Lücke

I trag am Ghleid e Schträußli Mohn,

e Buschle hani in der Hand,

un loos uf jede helle Dohn

im Summerdag, un lueg in's Land.

Wie singe d'Vögel morgefrisch!
An myne Sohle chrooßt der Sand.
I lächle froh; wil Sunndig isch,
trait jedes Feld e bluemig Band.

Es chömme weichi Klang dur d'Luft,
's sin d'Münschterglocke, dief un voll.
Das Lüten-über Färb un Duft,
das mahnt aim, daß me bäte soll.

Kai Ghämi raucht, es grabt kai Pflueg,
's rueiht alles us, was Odem het.
Macht 's Röttier Schloß e finschteri Lueg;
wil d'Wiese gar so glänzt im Bett?

So schön lyt's Land im Sunneschy,

so blau sin d'Berg, so grüen isch's Feld —

's goht aim zue alle Sinnen-y,

as d'Haimet 's Schönscht isch uf der Welt.

Ida Preusch-Müller

Heimat und All

By der Wacht un uf der Wanne

in mym Ghleine Wiesedhal

cha der Blick nit viel umspanne,

d'Berg sin hoch, un d'Stroß isch schmal.

Doch am Himmel stöhn zentumme
hoch d'Frau Sunne, groß der Mo —
Löhnt mi doch, o löhnt mi numme:
Wytti Wält, i sieh sie cho!

Hedwig Salm

152