Freiburger historische Bestände - digital

In Eschbach ha n i mänggmol sehe

Mi seh loo un au finde.

Uf Grisse tue n i au noh goh

Un giig dort by der Linde;

Un wo n e Chilbi, wo n e Märt,

Do wird der Giiger-Franz gern ghört,

Un wo my Giigli klunge,

Isch alles ghopst un gsprunge.

So haitri Chnabe, s isch e Freud!

So suferi schöni Maidli!

Wenn Paar um Paar sich ummedraiht,

So lustig un so waidli,

Wo gumpe d Füeß un chläppere d Schueh

Un mänggmol juchzg i noh derzue,

Tue myni Späßli mache,

Bis daß sie alli lache.

Jetz heißt s au alli Augeblick:
Lueg Franz, i will der s bringe!
Do loß i mi zue so me Schick
Au weger nit lang zwinge.
Se bring e Glas, wie schuumt de Wy!
Er goht so lind un liebli ii!
I cha, so lang sie hole,
De Wy im Muul nit tole.

Zwar rede d Lüt mer mänggmol noo,
I tüeg als z Obe schwanke;
Doch sott au je e Rüüschli choo,
Verlier i nit d Gedanke,
Am Morge stand i heiter uf
Un giig jetz wiider druf un druf,
Un loß vor alle Dinge
My Giigli wieder chlinge.

I bi un bliib der Giiger-Franz,
Un füehr e lustig Lebe,
S tuet alles wie n e Freudetanz
So heiter um mi schwebe;
Un wenn e trüebe Tag ufgoht,
Wenn mängge chlaget über Not
Un andri truurig schwiige,
So tue n i lustig giige!