Freiburger historische Bestände - digital

Wo mar no isch sechsi woara, sin mar in di grauß Schual kumma,
mit der Tafl, mit am Griff!, s'Veschper hot mar au mitgnumma.
So am Afang ischs ganz nett gsei, weil der Lehrer Gschichtli glosa,
schpäter wenn mar nins hot kenna, hots uf d'Händ gei un uf d'Hosa.

Dean, dear s'Schprochlehrbuach erfunda, kennt i no am Kraga packa,
muas mar denn mit Schindersgwalt, was uafach isch, verzwickter macha-?
Miar hen dau, was miar hen kenna, uar passt uf, der ander gafft,
endlich goht uam au a Liacht uf, daß mar nit fürn Lehrer schafft.

Uamol, mitte in der Schualzeit, do hen älli Glocke g'litte;
Deutschi, d'Russa un d'Franzosa fangat Kriag a, si hen gschtritte.
Un an Kampfesgeischt erfaßt eis, nau Soldätles hot mar dau,
Boga gschpannt un Sewl gschnitzlet, sich der Frack verhaue lau.

Ufam Schlossberg hot mar s'Schlachtfeld, d'Owerschtädtler gegen Bach,
d'Hinterschtädtler gega d'Schpittler, mit ma firchterlicha Krach.
Bai derno hen eisri Vädder au ufs Schlachtfeld miasa gau
un so mancher brave Ma hot doderbei sei Läawa glau -.

Aus der Schual sin miar no kumma, jeder sott a Handwerk lehra;
dear wurd Schuaschter, seller Metzger, Bauer, dea di Baura ghörat.
Wear uf d'Schtangasäag isch ganga, deam ischs Handwerk ganz verwehrt,
selli wo di Gscheidschti gsei sin, hen im Büro Kaufma glehrt.

D'Lehr got z'End un bal isch kumma d'Liawi in des Jinglingshearz,
uar erleabt veil Glick un Fraida, anderi derbei veil Schmearz.
No kunt d'Hochzich, bal druf Daifi vau der kleina Annamei,
no der Karli, s'Liesabethli, — schee ischs jedesmol do gsei.

Bal druf isch der Hitler kumma un an Kriag wia nia darvor,
Elend, Jammer, Schmäarz un Träna, Zemmabruch, jo seil isch wohr.
Endlich, endlich isch au ganga eiser Gfangaschaft vorbei,
do — was isch no wieder kumma, selli graußich Tauscherei.

Unterhosa gega Butter, Uhra gega Marmelad,

Karlinstoff um jungi Säuli, Groheschissla um Salat.

Do dea D-Mark hots nit dolat, macht an End deam Hexawahn,

seitdeam hot jetz Schua un Kloader un au z'essat jederma.

Meini liawi Schualkam'rade, so isch eiser Läawa gsei,

uf un ab ischs äwl ganga, wellawäag nit uanerlei.

Kuar vau eis ka an seim Läawa begla, schträhla un dra noara,

d'Köpf sin gro un miar sin säachzgi, mancher isch schau Ehni woara.

Veil vau eiserm Johrgang hot mer schau in d'Erde miasa senke,
dea sin bei eis nit vergessa, äwl den mer an si denke.
Mancher Breschga wurd no kumma, do kasch macha was da wit,
kundanend kunts manchmol anderscht, ob da gricht bisch — oder nit.

174