Freiburger historische Bestände - digital

195

Krankhede, adjee!

Brigitte Neidig

Krankhede, adjee!

Alleritt duen mi Breschde blooge,

vum Kopf naazues bis unde an d'Zeh,

e huffe, kaan se bal nit zeehle, uuglooge,

emol kräägs i rum mid Gichder oddr Schädelweh.

Pilverle, Pille, Drepfli, Salbe
wurks i naa oddr schmier mi ii;
d'Chemie, wu drinn isch, hilft allethalbe,
numme froog i, kaans au uhni sii?

Vum Großle haw-i e Biichli bekumme,
voll mid Rootschläg, e ganzi Liddenai,
habb se ussprobiert un au gnumme,
Huusmiddele vu frieger, eiwandfrei.

Heschs s'Ranzepfiffe oddr s'Grimme
naijsch zerschd e Säckli uss Liineduch,
heiß un dämpfig, dess mueß schdimme,
gisch Erdepfel im Säckli uff de Buch.

Isch mer naakeijt, uff e Knoche druff,
un s'Glänk isch heiß un gschwolle,
uss Bibileskääs legd mer e Wiggel uff,
d'Hitz gehd wägg un wägg isch au de Bolle.

E grusige Kumedi isch de Hoorussfall,
e Lackaff kaan dess nit vrkrafde,
aabriehdi Sängessle helfe-m ball,
deno, wänn d'Brieh am Deets duet hafde.

Will mr Hueschdesaft selwer fabriziere,
nimmt mr e schwarzr Reddig un Kandis dezue,
usshehle, Zickerle nii, deno de Saft probiere,
noch-eme Wiili worgst mr nimmi un hett sinni Rueh.