Universitätsbibliothek Freiburg i. Br., E 44-1
Papst Pius II.
De viris illustribus
Stuttgart
Seite: 66
(PDF, 14 MB)
Bibliographische Information
Startseite des Bandes
Alte Drucke und Autorensammlungen

  (z. B.: IV, 145, xii)



Lizenz: Public Domain Mark 1.0
Zur ersten Seite Eine Seite zurück Eine Seite vor Zur letzten Seite   Seitenansicht vergrößern   Gegen den Uhrzeigersinn drehen Im Uhrzeigersinn drehen   Aktuelle Seite drucken   Schrift verkleinern Schrift vergrößern   Linke Spalte schmaler; 4× -> ausblenden   Linke Spalte breiter/einblenden   Anzeige im DFG-Viewer
http://dl.ub.uni-freiburg.de/diglit/pius1842/0070
66

Ludovicum. Fridericumquoque Austriae ducem solvere pecunias coe-
git et damna sibi multa intulit, ob quam rem, cum is ex Italia rever-
teretur, in vestibus suorum nobilium hunc versumFridericus inscribi
mandavit: Ludovice, Henrice, Friderice, ad pulpitum, quia magister
venit. Carissimi ei fuerunt: Slik, Brunorius de la Scala, Orsatius
Michael, Matico banus, atque horum consilio ducebatur, sed magis
proprio.

De Alberto duce Austriae.

XLII. Albertus dux Austriae Alberti filius mortuo patre sub
tutela Viihelmi Austriae ducis patruelis sui, ac deinde sub regimine
Leopoldi etiam Austriae ducis permansit, nam puer erat. Cum vero
jam pubertatis annos attigisset repetereturque a subditis, Leopol-
dus eum diligentius custodiebat, nec facilis ad restituendum erat;
ob quam rem non parvae discordiae ortae sunt. Demum vero domi-
nus de Yalse antiquior sub specie venationis Albertum secum acce-
pit, ducensque ipsum Viennam , de manibus tutoris extraxit, ac sic
juvenisdominationemaccepit, ususque plurimum est consilio ejus qui
se liberaverat. Crevit autem Albertus, ac Eiizabet filiam Sigismundi
regis in uxorem accepit, feminarn admodum pulcram, quae secum
cum magna pudicitia vixit. Exinde cum Bohemi haeresim induissent
vicinosque omnes bellis terruissent, solus hic Moraviam et Austriam
potenti brachio tutatus est, nec minora damna Bohemis intulit, quam
ab eis percepit. Erat enim sedulo in armis, currusque Bohemorum
more in aciem educebat, assiduisque laboribus militem suum ad
exercitium rei miiitaris induraverat. Itaque unum ex omnibus vici-
nis Albertum Austriae ducem Bohemi timuerunt; nam et saepe pro-
strati ab eo, et saepe fugati sunt. Cum denique Sigismundus socer
interisset, mox Hungari eum in regem vocavere; similiter quoque et
Bohemi. Itaque parvo tempore duo haec sibi maxima regna obve-
nerunt. Sed cum in Hungariam perrexisset, coronarique deberet,
fuerunt complures nobiles, qui se nihil de sua electione scivisse con-
tenderent, nec eum in regem volebant. Qiiibus Budam venientibus
is obviam exivit, iratosque nobilium animos tanta humanitatis exhibi-
tione pacavit, coronatusque est cum omni pace. Interim et electo-
res imperii audita Sigismundi morte eundem Albertum in regem Ro-
manum elegerunt, miseruntque sibi decretum usque Viennam. Quo
tempore et ego illuc veneram cum Novariensi antistite, qui ducis


Zur ersten Seite Eine Seite zurück Eine Seite vor Zur letzten Seite   Seitenansicht vergrößern   Gegen den Uhrzeigersinn drehen Im Uhrzeigersinn drehen   Aktuelle Seite drucken   Schrift verkleinern Schrift vergrößern   Linke Spalte schmaler; 4× -> ausblenden   Linke Spalte breiter/einblenden   Anzeige im DFG-Viewer
http://dl.ub.uni-freiburg.de/diglit/pius1842/0070