Freiburger historische Bestände - digital

Un 's Leid goht um
Uf stille dunkle Wege,
Kei Vogel singt
Un numme d'Grabbe gäge.

Un d'Nebelfrau

Duet graui Fäde spinne

Un dot un grau

Isch's au dief in mir inne!

Loos! Was isch das?

So gschpässig macht's und schuurig!

E Don, ganz Iiis,

Un doch so dotestruurig!

's chunnt usem Wald,
As hüülti wit, wit hinde
En armi Seel,

Wo d'Heimet nit cha finde!

Marie Hagmeier

Morgenruf

Früeih am Morge singt en Amsle
in der Danne vor em Huus;
grad wie Silber döhnt das Schtimmli
hell zuem hoche Dolder us.

„Zyt isch do", so pfiife d' Meisli.
„Joggeli, muesch e Gygli ha"
rüeft jetz überlut e Buechfink
in de Hürschte änedra.

Uf em Nochber syner Werkschtatt
handle d'Schbatzen unterm Dach;
usem Wald, do rüeft's vo wytem:
„Kukuk! Zeig, bisch no nit wach?"

D'Sunne schtygt am Waldrand ufe,
in de Vorhäng schpielt der Wind;
eis — zwei — drei — mit beide Füeße
gump i usem Bett jetz g'schwind.

Loos, do rüeft's scho wieder: „Kukuk
Aber nit vom färne Wald,
hinter 's Nochbers Opfelbäume
schtoht e schmali, dunkli Gschtalt.