http://dl.ub.uni-freiburg.de/diglit/mgjb-1954/0160
So wie n e Ghind, — es chunnt mer wiider
As Büebli, waisch, in mengger Nacht,
Do hesch mer gsait: ,1 bi jo by der' —
Das het so gwohlt un ruehjig gmacht.
,1 bi jo by der', chönntsch doch loose,
Wie du s als gsait hesch, sag i s jo,
Un striich der d Hoor, lueg doch dy Groß«
Der Bertel, lueg, i bi doch do!
I merk: de muesch jetz nümme lüde,
Verwundert göhn der d Auge n uuf,
De luegsch mi aa, so lieb, so zfriide,
,Bisch do?' saisch Iiis, — e tiefe Schnuuf,
Druf Stilli, — so bisch vo mer gange;
I sih noo all dy Muetterglück
So froh un wunderselig hange
In dym verchlärte, letschte Blick.
Hubert Baum
Der Baum
So fest möcht ich wohl stehen
Wie du am Hang,
So frei ins Weite sehen,
War mir noch bang?
War mir noch bang dies Leben
In dunkler Schmach,
Aus tiefem Tal zu streben
Dem Lichte nach?
Dem Lichte nach und ohne
Zu fragen, ragt
Gewaltig deine Krone,
So unverzagt.
So unverzagt auch immer
Wir suchten viel,
Wir fanden dennoch nimmer
Das ferne Ziel.
Das ferne Ziel uns zeige,
Das uns gebricht,
Im Filigran der Zweige
Dein schön Gesicht.
http://dl.ub.uni-freiburg.de/diglit/mgjb-1954/0160