Freiburger historische Bestände - digital

Egringer Brauchtum

Mc seit de Ägerger in angere Dörfer gärn no, daß sie e wenig uuding uffem
G'schäft sin un bi jeder Arbet glii wei ferig si. Sali hett jo vielicht scho ne wenig
öbbis, aber sie hei jo oo für angeri Sache no e bizzeli öbbis übrig. Dr G'sangverein
und - d Musigg chöne sich seh un höre loo un sunscht isch no-ne mänggs, wo nüt
numme uff's schinge un schaffe abg'stellt isch.

E mängge Bruuch vo früjer isch jo abgange, oder er hett sich g'wandlet un
wäger nüt allewiil zuenere gringere Form. Früjer hei halt d'Ching vo Gotte un
Götti am Neujohr e Wegge oder e Brätscheie übercho. Un do isch do oder dort
emol Familieroot abghalte worde, ob me-ne mänt im Fritzli das Johr o ne sächzger
un nüt numme ne füffzger Brätscheie chauft, wills Marieli färn vom Frieder-Götti
o ne großi übercho hett. Un wo emol e uswärtige Götti, dä gärn zeigt hätt, wie är
bi Kasse isch, bim e Begg e Brätscheie für e Mark bstellt hett, drno hetts ganz
Dorf drvo gschwätzt. Hütt weiß me nüt, was me zuenere Gugge voll Zugger-
brödli un - e-me silberne Löffel no alles chaufe soll, as d'Ching e Freud hei, wie
ammel. An dr Oschtere hetts halt drei Eier gee, un will alli in der Ziebelebrüje brun
g'färbt gsi sinn, sinn s halt richtigi Hase-Eier gsi. Wo's drno grüeni un blaui gee hett,
isch die Sach scho zwiifelhaft gsi. Un jetz wärde gli die ganze Hase g'ässe, un wenn
sie vo Schokolad un Marzipan sinn. S'Fasnechtfüür wird allewiil no vo Holzwälle
gmacht un no wie früjer nüt vo de bessere. Numme wenn jetz d'Buebe im Dorf
iiziehn, chömme sie e Hüffe Chragewälle über, will me die große Böge vo de
Pfropfräbe nümme ins Ofeloch bringt.

Vo Oschtere - un Pfingschtbrüüch, wie das in viele Gegende dr Fall isch, weiß
me hie scho lang nütt me. Do sinn dänk ünsi Vorfahre alliwiil e wenig z'nüechter
gsi. Numme an dr Ufert hei sich die chleine Meidli Chränzli ins Hoor gflochte un
sinn Ufert-Brütli gsi.

Wenn ammel früjer in der Arn dr letscht Weise abgmacht worde isch, het dr
Mäder e Wüsch vo de schönste Ehry lo schtoo. Die hei drno mit dr Sichle in drei
Züge müesse gschnitte si. Us dere Hampfle sinn drno nüün Ehry zuem „Glücks-
Hämpfeli" bunge worde un deheim uffe Spiegel oder sunscht an e schöne Blatz
gsteckt worde. Wemme mit Arne un Ehmde ferig gsi isch, hett s e chlei Feschtli
gee, d' „Sichelhänggi". Alli, wo dur dr Summer dure mitenanger g'schafft un
g'schwitzt hei, d'Chnächt un Daglöhner un die ganzi Familie, sinn am Sunndig
zuem e rächte Asse zämme cho. No nem Rindsfleisch hetts Brotis gee un Gu-
gummere-salat, zuem Kafh* zweuerlei Darte. Me hett dort no nüt gwüsst, as das
„soziale Verbundenheit" isch, me hett numme gwüsst, as es dr Bruuch isch.
Leider hett er uffghört, me isch hütt o numme no z'dritt oder z'viert zuem Schaffe.
Bool no nem Ehmdet hett me drno müesse dradänke, d'Leitfaß un d'Bögge
z'verschwelle, der Herbscht isch sälli Zit no ne wichtigi, aber o ne umschtändlechi
Arbet gsi. Wenn s guet usgee hett, isch s für dä, wo hett müese Büggi trage un
z Nacht trodde, ke Schlägg gsi. Lütt hett me im Herbschdet gnueg gha, do isch
d'Verwandschaft guet gsi iilade un wenn si us dr Schtadt gsi isch.

Im Winter hett me drno bizidde Fiirobe gha. Un wemme ferig gsi isch mit Nuss
uffmache un Linsi verläse, hett me d'Zit no mit Liechtgäng vertriebe.

Vo de Hochzitsbrüüch isch wäger scho e mänge verlöre gange. Do hett ammel
früjer s'Gschpiel müese dr Gugelhopfteig chnädde. Das hett oo jedes Buremeidli
chönne. Aber do isch emol vor bool sächzg Johre in ünsem Huus e Hochzit gsi,
wo eini ussem Wiesedahl Gspiel gsi isch un die hetts nüt chönne. So isch s wahr-
schinlech no ellimol gsi un wäge däm hett dr Bruuch allwäg uffghört. Wenn ei Deil
vom Hochzitsbaar usse-me angere Dorf gsi isch, sinn d'Gescht mängmol uffe-me
b'chränzte Leiterwaee an d'Hochzit. Meischtens hett aber d'Verwandschaft

16*

243