Freiburger historische Bestände - digital

soviel Scheese zämmebrocht, as alli Blatz gha hei un wenns no öbbis rächtem hett
müese z'glich see, sinn no zwee Ridder vorewägg. An dene Hochzits-Fuerwärcher
sinn drno allerhand Sache aaghänggt worde, wo sich die Dörfer gegesittig
g'hänselet hei. Oder sisch e ganz Gspann mit Esel oder Chatze ussgschtaffiert
worde. Wenn näume ne Chettene gschpannt worde isch und ein vo dene Vorridder
isch drübercho, wär d Brut usglöst gsi un die junge Bursche hätte nümme dörfe
pfände. S'Chetteneschpanne isch bis uff dr hüttig Dag bliibe, aber mit em Auto cho
kenner me drüber gumbe. E rächti Buurehochzit het müesse am Donschdig si,
höchschtens no ame Zischdig, wenn d'Chöchi nüt angers het chönne. Das sinn
ammel mängmol grüüslechi Resbäggts-Pärsone gsi un d'Mannevölcher hei e par
Dag nüt z'mälde gha, wenn so eini ins Huus cho isch, go Bachis mache. Wägedäm
hett emol ein gseit: „Wenn d'Ärnstine no acht Dag do gsi wer, no wer ich uff
Amerika."

Schad ischs um ünsi Margreflertracht. Birne Chilchgang amme Hochzit oder
anere Däufi fallts eim am meiste uff. Sone Gvatterschaft hett ammel e fürnähme
un ärnste Jdruck gmacht. D'Gotte im schwarze oder wiße Halstuech mit dr
Chappe, d'Meidli mit Hoorschnüer, d'Götti im schwarze Azug, die G'Hü-
roodene im Frack un Zilinder. Das hett jetz ufghört, jetz sinn die meischte aagleit,
wie zueme angere Feschtli. Aber d'Endwigglig losst sich allwäg o uff däm Gebiet
nümme uff halte.

Hermann Kübler

244